Iedereen droomt van een mooie bruine sunkissed huid. Zelfs ik, waarvan wordt gezegd dat ik geen reflecterend materiaal hoef aan te trekken omdat mijn bleke huidje zo ook al wel genoeg licht weerkaatst (ha, subtiel he). Nu lig ik ook wel eens in de zon, en ik verbrand nooit. Ik smeer me goed in, ik lig niet te lang en ik ben goed bedekt. Neen, mij zul je niet gauw rood aantreffen.
Oh.. Well.. In your dreams.
Afgelopen maandag (met dit heeeeeeeerlijke weer) ben ik met een aantal vrienden lekker in de Reeuwijkse plassen wezen zwemmen. Hoewel dit voor mij 20 kilometer fietsen is vond ik dat niet erg, het was immers heeeeerlijk weer. Ik heb me een stuk of 5 keer ingesmeerd die dag, lekker gezond, beetje gezwommen, heeeuwrlijke gesmolten brownies gegeten en vooral veel lol gehad. Tot ik thuiskwam en eruit zag als...
... Maar de balk in uw eigen oog, die ziet gij niet?
Dit is een van mijn favoriete citaten uit de bijbel. Hoewel ik helemaal niet christelijk ben opgevoed vind ik de Bijbel als boek zeker inspirerend. Vooral dit citaat. Ik weet niet in welk boek, welk hoofdstuk of welke vers het staat en ik weet ook niet of dit hem precies is, maar hij is treffend en daar gaat het om.
Wat wil ik hiermee? Nou ik zal het eerst even uitleggen. Wij mensen hebben de neiging om vaak anderen te veroordelen. "Ooh, die persoon is vuilnisman, nee dáár zeg ik geen hallo tegen als ik over straat loop!"
Serieus, waar sláát dit op.
Nu heb ik een tijdje geleden (per ongeluk) twee artikelen geplaatst over een site, een verhaal, over de paaldansende huisvrouw. Mensen die het verhaal zijn gaan lezen weten dat het A) Fictief en B) totaal niet denigrerend/discriminerend is. Anders zou ik het niet noemen hier. Ik sta open voor dingen en probeer me geen mening te vormen over mensen of dingen die ik niet ken of waar ik niets van af weet.
Waarom begin ik over dat verhaal? Nou heel simpel. Laatst stuitte ik op een site van een meisje dat écht als escort werkt. Iemand die dus naar alle waarschijnlijkheid dagelijkst te maken krijgt met het feit dan mensen haar vreemd vinden. Waarom? Ik zou op zo'n persoon nooit neer kijken. Laten we wel zijn, zij doet iets wat ik nooit van mijn leven zou durven. Ik zou niet in de erotische branche durven te werken. Lijkt me doodeng. Net als dat ik nooit hartchirurg zou worden om het bloed, of brandweerman door het vuur.
Ik vind haar verhaal zeker inspirerend, en al helemaal de moeite waard om het te lezen.
Omg oke waarom heb ik niets met twitter? Het is gewoon dik niet mijn ding om mijn gevoelens te uiten in minder dan 160 tekens.. daarom heb ik ook niets met smsjes..
w8, ik ben smsverslaafd dus dat klopt niet.
Nou zijn mijn smsjes altijd meer van..
- Hee Jose fietsen we morgen samen naar school t vijfde (Q)
- Jup (A)
- Hee Jose waar ben je (Q)
- Verdwaald. Help! (A)
Of juist van die hele lange smsjes..
"Hee omg wist je dat druif en maagd ongeveer hetzelfde klinkt in het arabisch dus wat nou als je dan als moslim sterft in de jihad en dan in de hemel komt en er wachten 17 driuiven ipv maagden op je?"
En dan zal je net zien dat er niet terug wordt gesmst.. Zucht..
Tja.. Maar nou heb ik persoonlijk liever druiven dan maagden.. Gezien mijn seksuele voorkeur. Bij jongens heet dat toch anders? Knaap ofzo.. Ik las laatst iets over ontknapen dus ik dacht dat zal wel ontmaagden voor jongens zijn, alleen niemand kent de term ontknapen dus ik vraag me af of je niet meer bereikt door te zeggen ontmaagden, als je het over een jongen hebt. Als een soort van uniseks woord zegmaar.
Besides, wat doe je nou met twitter..
"OMG zit nu mijn nagels te lakken. Rood en Blauw"
Ja boeiend...
"OMG net HEERLIJKE scones gegeten bij de graaf"
Like I care...
Snap je.. ik snap het niet.. waarom wil iedereen al zijn gedachten met elkaar delen.. Ik kan je verzekeren, het zijn niet allemaal juweeltjes hoor..
Nouja ik moet niet zeuren, ik ben zelf ook net zo erg. Alleen ik heb zelf een hele Blog aangemaakt om mijn ideeën te delen..
Joseïsm.. Josism.. Klinkt wel gaaf. Misschien mijn eigen filosofische stroming op gaan richten?
Wat ik ook nog een keer wil doen: een minuut lang al mijn gedachten opschrijven. Zoals: ik heb nu buikpijn. Nu nog steeds. Nu nog steeds. goh wat zouden we eten vanavond. Ik denk sneller dan dat ik typ. Oeh wat een leuke jongen. Nog een leuke jongen. Nog een leuke jongen. Wat zou ik voor wiskunde hebben? Ik heb buikpijn.
Mijn vorige (nogal beknopte) post ging over het feit dat ik waarschijnlijk het enige meisje op de hele wereld was die niet van panty's hield. Ik kreeg inderdaad reactie dat ik waarschijnlijk de enige was, en ik vind dat wel grappig.
Ik ben altijd als klein (kleiner) meisje altijd liever onder de jongens dan onder de meisjes geweest. Ik werd vroeger bij een oppas neergezet waar ik van 0 tot 12 jaar gebleven ben (drie dagen per week). Hier zaten altijd jongens. Jongens die ouder waren, jongens die grappig waren, jongens die lief waren. Op een gegeven moment gaan die weg en bleef ik als enige over, en toen ik naar de middelbare school ging liep ik opeens iedereen weer tegen het lijf. Ik was niet echt bevriend met ze ofzo, maar ik luisterde graag naar ze. Als ze het over pizza en starwars hadden. Over voetbal, soms zelfs over het nieuws. Dat deden de meisjes die ik kende nooit. Die praatten alleen maar over andere meisjes en snauwden elkaar af enzo. Daarom vond ik jongens veel leuker dan meisjes. Ik was wel een beetje een tomboy.
She's the man, een voorbeeld van een rasecht jongensmeisje.
