zondag 10 juli 2011

Waar een wil is, is een weg.

Oh oh oh, wat wilde ik drie jaar geleden graag een laptop. Dan kon ik eindelijk beneden voor de televisie op hyves zitten. Gezellig msnen op mijn kamer. Informatie van wikipedia opzoeken aan de keukentafel.

Ik had alleen met één ding geen rekening gehouden. Om dit alles te doen, heb je internet nodig. Eeeh.. En dat gaat moeilijk als je geen draadloze verbinding hebt. Dus ik zat nog steeds vast aan mijn bureautje boven. Wel met een mooie en glimmende latop, maar toch, ik zat vast op het plaatje met het draadje. Ik kon mijn laptop 10 centimeter naar links verplaatsen, ik kon mijn laptop 10 centimeter naar rechts verplaatsen, maar verder ging het niet.

Natuurlijk heb ik 3 jaar lang geprobeerd om de wachtwoorden voor de WIFI verbindingen van mijn buren te kraken.. Zonder succes natuurlijk (als ze dit lezen, jullie hebben 't goed beveiligd hoor..)

Totdat ik vandaag op dat kastje keek (je weet wel, dat kastje waar internet uit komt, modem?? ofzo?? of is dat alweer over de datum?) en ik zag 'wifi' staan. Met een knipperend lampje. Dus ik denk.. hee.. daar moet ik ook bij kunnen komen. Maar daar had ik een wachtwoord voor nodig en de naam van ons netwerk. En dat had ik geen van beiden.

Toen heb ik op de computer van mijn vader op internet de naam van dat 'kastje' ingetypt, met 'wifi' erachter, en de eerste en beste handleiding aangeklikt. Hiermee werd ik naar een site-met-wachtwoord doorverwezen waarvanuit ik mijn wachtwoord en wifinetwerk kon instellen en aanpassen. Dit alles heb ik gedaan en toen ben ik op mijn laptop die ik ernaast had gezet (zonder internet) in gaan loggen. Met als resultaat dat ik nu hier zit, in de woonkamer, te kijken naar "night at the museum 2', en tegelijkertijd dit stukje typ en mijn moeder de fijne kneepjes van het begrip 'facebook' bijleer. Multitasken he!

Dus, ik ga nu lekker weer verder naar de film kijken, ik hoop dat jullie net zo blij zijn als ik met deze kleine doorbraak. Ik heb weer iets nieuws geleerd!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

vrijdag 8 juli 2011

Lalalalalalike it

Haaaai Jongens en Meisjes, weer aan het genieten van het heeeuwrlijke weer? Ik in ieder geval wel. Vanachter mijn raam geniet ik lekker van alle regendruppels die er vallen. Jummie, ik zit lekker droog.

De afgelopen dagen heb ik veel met vrienden afgesproken, ik ben bijvoorbeeld naar de film Bad Teacher geweest met (een paar van) mijn beste vriendinnen. Dit had ik even nodig, aangezien ik alle 4 de dagen daarvoor alleen maar omringd ben geweest met jongens. Mijn jongensvrienden dan, uiteraard. Dit is opzich niet erg, ik ben wel iemand die ook gewoon jongensvrienden heeft, en er ook mee afspreekt, maar ik merk toch dat het anders is. Zo kan ik mijn vriendinnen op een terrasje aanstoten en zeggen 'ohmygaash die gozer is LEKKERRR', en dat kan ik bij mijn jongensvrienden niet. Want hoewel ik soms twijfel, ik heb geen harde bewijzen dat één van hen niet stiekem op jongens valt.

Nu heb ik daar helemaal niets op tegen, ze moeten het helemaal zelf weten overigens. Ik snap ze wel, hoor ;)

Maar over die film, ik ben naar de plaatselijke bioscoop gegaan, met 4 andere vriendinnen. Die plaatselijke bioscoop is een beetje onze trots, want we hebben er hard voor moeten werken dat hij er uiteindelijk ook gekomen is. Nu ga ik er de laatste tijd zelfs zeer regelmatig heen. zo'n twee keer per maand, en dat is veel, voor mijn doen. Ik had lekker om 8 uur bij de bioscoop afgesproken en kwam zoals gewoonlijk weer te laat, maar ze hadden mijn kaartje al gekocht en ik kon zo doorlopen.

Bad Teacher was een hele leuke film, Cameron Diaz speelt zoals gewoonlijk prima, haar tegenspeler Justin Timerlake mag er wezen en ik heb een groot deel van de film moeten lachen. Toch verwacht ik geen oscarnominatie, mede omdat ze op het scherm wiet loopt te roken en er geen échte seksscène in zit (en dat is jammer, want ik had best wel wat meer van Justin willen zien). Ook gaat de film niet super diep, zitten er geen booming special effects in en is het einde niet geheel onvoorspelbaar maar (toch een tikkeltje) verassend. Kortom: een echte chickflick, maar wel eentje die je óók met je vriendje (die helemaal gek is van Starwars) kan kijken.



Dit is het verhaaltje dat op wikipedia staat:

De film vertelt het verhaal van de verbaal begaafde en alleenstaande Elizabeth Halsey (Cameron Diaz), die een strijd aangaat met haar collega Amy (Lucy Punch) om dezelfde man. Ze zijn allebei verliefd op de aantrekkelijke nieuwe leraar, Scott (Justin Timberlake). Als Elizabeth erachter komt dat Scotts vorige vriendin van rijke afkomst was, besluit ze geld in te zamelen, om een borstvergrotingsoperatie te ondergaan. Hiermee hoopt ze de aandacht te trekken van Scott. Ook gaat ze proberen wanneer ze hoort dat de beste leraar van het jaar op haar school een extra salarisbonificatie krijgt deze prijs te winnen. Ook hier is haar grootste concurrent wederom Amy.

Ik verwacht dat de schrijver van dit bovenstaande stukje binnenkort de nobelprijs voor de literatuur gaat winnen, wat een juweeltje! In mijn eigen woorden zou ik het toch iets anders omschrijven:

Een vrij egoïstische lerares wordt gedumpt door haar rijke verloofde en moed dus noodgedwongen les blijven geven aan kinderen waar ze een hekel aan heeft. Gelukkig komt de Rijke Leuke Leraar dan in beeld, gespeeld door Justin Timberlake die, voor deze gelegenheid, een hoornen bril op heeft gezet (hoe cliché). Helaas valt onze Justin op grote memmen, en Cameron besluit dat het tijd wordt om geld in te gaan zamelen om een operatie te kunnen betalen. Als ze hoort dat de leraren een grote bonus kunnen krijgen bij goede prestaties van de leerlingen, toont ze haar echte leerkrachten-skills en drilt de leerlingen op een misschien niet al te eerlijke manier..

Hier nog de Trailer: (omdat ik wéét dat jullie gewoon te lui zijn om 'm op te zoeken!)



Hebben jullie heb al gezien? Gaan jullie hem nog zien? Willen jullie hem zien? Ik vond het in ieder geval een aanrader!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

dinsdag 5 juli 2011

Het is een haarding.

Op een zwoele zomerdag een beetje met je vriendje klooien. Lekker weer, blauwe lucht, zacht groen gras en een witte broek die later zal verraden wat jullie daadwerkelijk hebben lopen uitspoken (wat doen die grasvlekken daar toch??). Je weet namelijk dat het punt zal komen waarop jullie horizontaal komen te staan en jij, met een hand steunend op de grond en met de andere op zijn borst, hem een diepe lange en (dat probeer je teminste) zwoele blik werpt in de hoop dat hij zijn hoofd op tilit en jullie neuzen elkaar raken, zodat jij op jouw beurt jouw mond op de zijne kan drukken. Het moment komt inderdaad dat zijn hoofd dicht bij de jouwe komt, maar door ook maar het kleinste zuchtje wind waait al jouw haar in je gezicht en moet hij grinniken, omdat het jouw haar is dat voor de zoveelste keer weer in de weg zit.

Een scène uit Jeroen Brouwer's Bezonken Rood? Dacht het niet. Dit is namelijk geen metafoor voor de ondoordringbare emotionele muur tussen de twee hoofdpersonen, maar een gebeurtenis die zomaar eens in mijn eigen leven plaats zou kunnen vinden. En dat terwijl ik er net nog minstens 10 centimeter vanaf heb laten knippen.

Mijn haar is verschrikkelijk. Het is stijl, het is dik, en het is altijd lang hoe kort ik het ook knip. En the worst thing: Het hangt o-ve-ral voor, o-ve-ral tussen en o-ve-ral in. Het enige positieve dat ik kan bedenken is dat ik in ieder geval nooit koude oren heb.

Zelfs vriendjes, die in mijn leven bijna net zo vaak komen als ook gaan, worden er op een gegeven ogenblik gek van dat ze steeds één hand kwijt zijn aan het weghouden van mijn haar. Want zelfs een paardenstaart laat die pony (die net lang genoeg is om achter mijn oren te kunnen stoppen, maar te dik, en die net te kort is om in mijn staart te zitten) zicht er niet van weerhouden om toch in de weg te zitten. Het enige wat ik kan bedenken om er iets tegen te doen zijn clipjes, maar die heb ik nou toevallig nooit bij me op zo'n moment...

Het is ook nooit goed.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx