Project OMG

Ik weet dat ik niet regelmatig dingen upload, maar dat is niet uit gebrek aan inspiratie. Het ligt puur aan het feit dat ik zo ongelofelijk lui ben. Nee grapje, ik heb het gewoon druk met studeren, studentenleven, alles eigenlijk wel.

Ja er zijn een hoop studenten die wel gewoon doodleuk artikeltjes kunnen tikken naast hun drukke studentenschema. Ik moet jullie alleen eerlijk bekennen dat sommige dingen gewoon wat meer tijd kosten voor mij. En nee, dat ligt niet aan het feit dat ik stiekem gewoon dom ben, maar soms vind ik het gewoon heel eng om dingen te doen. Eng om mailtjes te versturen naar mensen. Eng om naar een vergadering te gaan. En dan laat ik het maar. Blijf ik thuis, kruip ik onder een dekentje en denk ik bij mezelf: wat een veilig coconnetje heb ik hier toch.

Ongeveer driekwart jaar geleden kreeg ik hier genoeg van. Ik kreeg uitslag van de stress, mijn haar was dof, mijn energie was op en ik was diep diep ongelukkig. Mijn vriendinnen begonnen zich zorgen te maken over mij, omdat ik nooit meer in college was en niet echt een lekkere vibe uitstraalde. En toen belde mijn moeder me met de boodschap: jij gaat naar de huisarts en ik ga met je mee. Ik had hulp nodig.

Zonder al te veel op de details in te gaan: die hulp heb ik gekregen, en krijg ik nog steeds. Ik ben geen compleet ander mens geworden, maar mijn leven is stabieler en ik ben oprecht gelukkiger. Helaas neemt dat niet weg dat ik me af en toe nog steeds heel angstig voel, en bang ben om dingen te ondernemen. De laatste tijd wordt het steeds erger, net nu het zolang lekker ging.

En daarom heb ik Project OMG bedacht: Overwinnen, Meedoen, Genieten. Dit houdt in dat ik me over de door mijzelf neergelegde drempels heen ga tillen, en uiteindelijk verschrikkelijk ga genieten van mijn leven. Want mijn leven is er wel eentje om verschrikkelijk van te genieten. Ik heb er alleen soms wat moeite mee.

Shameless drama-selfie. 

Tour de Utrecht - Hilversum

Een aantal weken geleden was het daadwerkelijk fantastisch lenteweer. Zo fantastisch, dat het bij mij gewoon begon te kriebelen. Ik moest naar buiten! Ik zou mezelf niet zozeer omschrijven als een sportief type dat het liefste met grove wandelschoenen aan door de onbewandelde paden loopt te banjeren, maar een beetje frisse lucht heeft volgens mij nog nooit iemand kwaad gedaan. En omdat ik er, net als de rest van Nederland, ook een beetje goed uit wil zin in bikini was de keuze snel gemaakt: Mijn vriend en ik zouden eens een dagje lekker een lange fietstocht gaan maken.

We besloten (of nouja, hij besloot) dat we dan maar eens naar Hilversum zouden fietsen. Dat is vanaf Utrecht zo'n 20 kilometer - prima te doen als dagbesteding. Helaas stond er op de heenweg zo'n harde wind, dat we er ongeveer twee keer zo lang over deden als normaal. Maar dat mocht te pret niet drukken, want de route was werkelijk fantastisch. 

Hier fietsten we ergens bij oud-zuilen, een van mijn favoriete plekken rond Utrecht. Het ligt net achter de wijk Overvecht, en het is prima te fietsen. Ik had er vroeger altijd rijles, en ik heb er ook ooit een duif doodgereden. Oeps.. Nu kom ik er alleen nog maar op de fiets, want ik durf het met de auto dus mooi niet meer aan. 

Op de heenweg reden we via de Maarsseveense plassen. Het was totaal uitgestorven, maar ik moest hier gewoon even een foto van maken. Kijk hoe mooi! Het lijkt wel op een vakantiefoto vind ik. 

Op de terugweg reden we niet meer via de Maarsseveense plassen, maar namen we deze weg. Aan de horizon zie je Utrecht liggen! Deze weg is heel erg lang en heel erg rechtdoor. Je komt vanzelf weer in de stad. Supersnel, maar wel minder spannend. We waren zo moe van de heenweg dat we wel blij waren met deze shortcut! 

Ik heb het gevoel dat veel mensen denken dat fietsen niet echt iets is waar je plezier aan kunt beleven. Terwijl het eigenlijk een van de goedkoopste manieren is om te bewegen! Hoogstwaarschijnlijk heb je al een fiets in de schuur staan. Je hebt ook helemaal geen speciale attributen nodig als je een lekker rondje gaat trappen. Mijn vriend en ik doen dit heel erg vaak als het lekker weer is. We hebben regelmatig maand over aan het einde van ons geld, en dan zijn dit soort bezigheden ideaal. Het kost niks, je beleeft nog eens wat en je krijgt de soms zeer welkome quality time met elkaar. Rond Utrecht kun je hele leuke routes bedenken. Wij fietsen meestal een beetje richting Woerden, omdat ik daar zelf geboren ben, maar ook Oud-Amelisweerd en fort Rhijnauwen zijn fijne plekjes om te bezoeken met je stalen paard. 

Misschien breng ik nog eens iemand op een idee, laat het me weten!

xxxxxxxxxxx

Ik weet niet of ik je dit moet vertellen..

Ik denk dat ik een jaar of vier, misschien vijf was toen mijn ouders mij mee namen naar Disneyland Parijs. Het was mijn grootste wens om daar naartoe te gaan, zoals het ieders grote wens is om daar naartoe te gaan op een bepaald moment (in de kindertijd). 

Kosten noch moeite werden bespaard. Mijn ouders hadden iets goed te maken, en als mijn ouders iets doen dan doen ze het goed. Hoewel ik me er amper wat van kan herinneren, weet ik nog wel hoe we in een heel groot hotel aten en sliepen. Mijn ouders hadden een speciaal pakket gekocht voor me, waardoor er ieder ochtend van die levende Disneyfiguren aan ons tafeltje kwamen om handtekeningetjes en knuffels te geven.

De eerste ochtend moest haast wel de beste ochtend uit mijn leven geweest zijn. Pluto, Mickey, Goofy, Donald, werkelijk de hele familie was aanwezig (dit weet ik doordat ik het handtekeningenboekje bewaard heb). Het was te mooi om waar te zijn, ik leefde daadwerkelijk de mooiste kinderdroom: spelen in een Disneyfilm, en ik was de prinses.

De volgende ochtend, echter, zat ik met een sip gezicht aan het tafeltje met mijn ouders. Pluto kwam langs, maar dat kon me niet boeien. Donald kwam langs, maar die keek ik gewoon weg. Mijn vader probeerde de boel nog te redden "Hey, daar heb je Minnie, die had je nog niet gehad!". Maar het mocht niet baten.

Mijn ouders waren na een tijdje de wanhoop nabij, ze konden er maar niet achter komen wat er mis met me was. Die middag liepen we door het park. Mijn vader nam me even apart en vroeg wat er nou precies aan de hand was vanochtend. Had ik me soms niet lekker gevoeld? Ik keek mijn vader aan, maar ik aarzelde. "Ik weet niet of ik het je moet vertellen papa". Maar natuurlijk kon ik mijn vader alles vertellen, verzekerde deze me. "Nouja papa, ik ben er achter gekomen dat er mensen zitten in de dierenpakken, ze zijn niet echt."

Ja, de magie van de kindertijd is bij mij op jonge leeftijd al verloren gegaan. 

xxxxxxxxxxxx

Afsluiting.

Wanneer jij en je partner een relatie verbreken, dan kom je in een soort van rouw terecht. Jullie relatie heeft het immers niet mogen overleven. Je wordt verdrietig, dan boos, dan blij, dan opgelucht (of was het nou in een andere volgorde?). Je verschanst je op de bank met Ben en Jerry's, Bridget Jones' diary en je aller-allerlelijkste onesie (die waar hij altijd vond dat je er zo slecht in uitzag). Als je er klaar voor bent, dan ga je naar de kapper en neem je een nieuw kapsel. Je koopt nieuwe kleren, verft je nagels in een felle kleur. Je gaat je hele kamer af op zoek naar dingen die je aan "hem" doen herinneren (of aan haar, wat maakt het mij uit). Die spullen gooi je weg, of verbrand je ritueel. En dan is het over. Je hebt het afgesloten. Het is verwerkt.

Dat is een beetje wat ik iedere acht weken mee maak. Niet met een jongeman, maar met mijn vakken. Iedere acht weken kom ik in minstens twee ongezonde relaties terecht. De afgelopen weken waren dat er drie. Eentje heette "communicatie, media en interactie", die was nog wel aardig voor me. De tweede heette "Communicatie, media en markt", daarvan ben ik heel blij dat ik hem achter me mag laten. De laatste heette "intercultureel dialoog", en die heeft me mijn hart gebroken.

De eerste weken waren mijn relaties vrij stabiel. Ik was toegewijd, aardig, lief, deed wat ze van met verwachtten... maar  na verloop van tijd begonnen ze me op te breken. Ze eisten zoveel van me, ik kon het allemaal niet meer aan. Ik zag mijn eigen vriendinnen amper, sliep slecht, ik had zelfs geen tijd meer over om te sporten. En dat terwijl ik daar altijd erg veel plezier aan beleef.

Ik werd ongelukkig, sikkeneurig, ik begon mijn vakken te ontwijken. Zei dat ik ziek was, of naar de tandarts moest. Terwijl ik eigenlijk gewoon wilde paintballen met mijn vriendinnen. En mijn vakken begonnen dat aan me te merken. Begonnen boos op me te worden. Ze begonnen ermee te dreigen dat ik geen herkansingen meer mocht maken, of dat mijn punten verlaagd zouden worden. Maar dat bracht me alleen maar meer in paniek, dreef ons alleen maar verder uit elkaar.

Ik moet zeggen dat ik aan het einde van onze relatie er alles aan gedaan heb om het te redden. Nachten opblijven, uren en uren zwoegen om eruit te halen wat erin zit. Ik kwam amper de deur nog uit en mijn ogen waren rood van de inspanning die ze moesten leveren. Mijn hoofd begon pijn te doen, mijn huid zag grauw en mijn vriendinnen dachten dat ik dood was. Maar ik was niet dood, mijn vak en ik waren alleen stervende.

En toen het verlossende moment. De grote explosie die er al acht weken aan zat te komen. Drie uur lang lieten mijn vakken mij zweten. Ze stelden me zwaar op de proef dit keer. Maar het was te veel. Te veel om aan te kunnen. Ik wilde de handdoek in de ring gooien, weglopen en nooit meer achterom kijken.

In ieder geval met één vak heb ik achteraf vrede kunnen sluiten. Hij bleek toch nog lief te zijn geweest voor me. Het was Communicatie, Media en Interactie. Van mijn vak Communicatie, Media en Markt weet ik het helaas nog niet. Intercultureel Dialoog daarentegen heeft me keihard verraden. Hij heeft mijn hard gebroken op het moment dat ik het allerzwakste was. Hij heeft me met een mes in de rug gestoken. Keer op keer op keer. Ik voel de plekken nog branden.

Dus ja, wat doe je dan? Dan ga je huilen. Je vriendinnen bellen. Maar die weten ook niet wat ze met je aanmoeten. Uiteindelijk verschans je je dan maar op de bank met een enorme ban Ben en Jerry's. Als Boer Zoekt Vrouw terugkijken niet helpt, wat dan wel?

Maar toen ging het beter. Ik kwam er langzaamaan weer bovenop. Ging naar de stad en kocht een nieuwe outfit. Lakte mijn nagels en waste mijn haren. En vandaag? Vandaag heb ik het afgesloten. Ik heb op mijn laptop alle artikelen gewist. Alle internetsites uit mijn geschiedenis verwijderd. Die paar PDF bestanden die nog openstonden weggeklikt. Ik heb zelfs de cursushandleiding verwijderd.

Mijn verdriet is verwerkt, en ik begin langzaamaan weer vooruit te kijken. Zoekend naar nieuwe vakken om me mee bezig te houden. We staan nooit stil, we gaan altijd door.

Ik denk dat dat onze kracht is.

Tijd heelt alle wonden.

xxxx

Tentamens enzo.

Toen ik nog op de basisschool zat, leefde ik van weekend tot weekend. Ik weet niet waar het aan ligt, maar als kind lijken de weekenden zoveel langer te duren. Ik kan me ook niet meer herinneren wat ik precies deed. Sims, misschien. En heel veel Fox Kids.

Toen ik op de middelbare school zat leefde ik van vakantie tot vakantie. Ik had toen ook veel meer echte vakanties dan ik nu heb. Meivakantie, krokusvakantie, kerstvakantie, paasvakantie... En als klap op de vuurpijl natuurlijk de zomervakantie! De mooiste tijd van het jaar. Even helemaal geen huiswerk. Niet dat ik veel huiswerk had, achteraf gezien.

Maar nu... Nu leef ik van blok tot blok. Een blok duurt tien weken, waarvan je er sowieso acht in de collegebanken zit. Blokken leef je niet, jij wordt geleefd door een blok. Nee zo erg is het ook weer niet. Het begint altijd een beetje als nieuwjaar: vol met goede voornemens. Dit keer ga je echt opletten! Ik hou dit altijd drie weken vol, en dan is het klaar. Weg perfecte aanwezigheid, weg gemaakte opdrachten, weg stressloos antwoord geven op de vragen van de docent... Hoi vijf-en-een-half gemiddeld. En aan het einde van een blok krijg je als toetje het Tentamen. Het tentamen is eng. Je ligt ervoor wakker. Je leert ervoor maar je snapt nooit alles. Je doet je best maar je kunt je ogen niet openhouden terwijl je aan het lezen bent. En op dit moment zie ik de tentamens als een groot monster op mij af komen.

Vandaag heb ik er weer eentje. Een hele, hele enge. Ik moet hem echt wel goed maken! Ik heb mijn best gedaan om te leren, maar soms lijkt het alsof het niet bij me binnen kan blijven. Wat ik ook probeer. Toch heb ik een paar standaard trucjes die mij helpen bij het leren voor de grote T. Lees verder als je ze wilt weten! 

Brugge

De dag voor eerste kerstdag, dus de dag van kerstavond, was ik met mijn vriendje met de auto naar Brugge gereden. Ik wilde al heel lang een keertje weer naar Brugge. De laatste keer dat ik daar was, was ik een jaar of 16 en was ik er in de zomervakantie met een paar vriendinnetjes die ik toen had. Ik herinnerde me vooral hoe mooi ik de huizen daar vond. Er hing zo'n andere sfeer dan de steden die ik daarvoor had gezien! Het was bijna magisch en ik wilde niks liever dan ooit terug te komen rond de kerst, want ik wist zeker dat het dan prachtig zou zijn.

En dat hebben we geweten ja, jemig ik heb nog nooit zoveel regen op één dag gezien. Mijn god wat een plensbuien komen er voor in ons kleine buurlandje. Ik dacht dat ik verdronk op een gegeven moment. Nee natuurlijk dacht ik dat niet echt maar het was wel heel nat, en we konden dus niet zo goed foto's maken. Ik heb er wel een aantal, van het prachtige uitzicht van de Belfort van Brugge, op de grote markt. We zijn die hele toren opgeklommen, en die is hoog! Ik kreeg er bijna spierpijn van in mijn benen en ik voelde zo'n vieze druppel zweet letterlijk langs mijn rug omlaag glijden toen we weer beneden stonden, terwijl het zulk koud weer was! Maar Brugge is prachtig, ik kan iedereen aanraden om hier een dagje heen te gaan. Of een weekendje! Het is prima te doen met de auto, vanaf Utrecht is het ongeveer twee en een half uur rijden.

's Avonds waren we vrij op tijd thuis, we wisten dat de winkels vroeg zouden sluiten dus kwamen we precies keurig een kwartier na sluitingstijd bij de supermarkt aangesjeest... Ja dat overkomt natuurlijk alleen ons weer. Gelukkig zijn er in Utrecht genoeg andere supermarkten die tot laat open zijn. En na zo'n leuke dag kan niks het natuurlijk nog verpesten! :) Kijk verder voor een paar mooie plaatjes die ik in  de regen heb geschoten.

De Hond

Soms loop ik naar de supermarkt, omdat ik dan het gevoel heb dat ik meer beweeg. Zeker op luie dagen heb ik niet het gevoel dat ik genoeg beweeg. Dit keer liep ik dus niet alleen naar de supermarkt, ik nam ook nog eens een omweg terug naar huis. Terwijl ik naar huis liep, kwam ik een man van ongeveer 45 jaar oud tegen die een hond aan de lijn had, en eentje los naast hem had lopen. Hij had een hele vieze broek aan. De aangelijnde hond sprong tegen me op en begon te kwispelen, waarop de man vroeg of de hond soms van mij was. Dat was hij niet, en de man begon te vertellen dat deze hond al de hele dag in de straat liep maar dat hij net het water in was gesprongen waarna de man hem uit het water had gevist. Vandaar die vieze broek. De man werkte bij het Emmaus in de buurt waar ik woon, en ik bood aan om op de hond te passen voor zo lang als de dierenambulance er nog niet was.

En daar zaten we, wachtend op de dierenambulance. Ik heb nog nooit een hond in huis gehad en eerlijk gezegd is ons huis ook niet echt geschikt voor een hond. Ik had de hond Doedel genoemd, hij leek er naar te luisteren dus misschien ligt zijn echte naam wel daarbij in de buurt. Hij luistert overigens heel goed, zit als je zegt zit enzo. Maar nu ligt hij voor pampus aan mijn voeten. Hij is in slaap gevallen.