Een appeltje voor de dorst.

Ik ben een beetje een materialist. Aan de andere kant ook weer totaal niet. Ik wil heel veel maar ik koop het nooit. Een voorbeeld:

Ik wil een fancy mooi mobieltje, een HTC of een blackberry, maar ik heb een oude nokia (jup, koelkastmodel) en ik gebruik hem.. NOOIT!

Ik wil chanel nagellak, ik heb het geld maar ik kán het gewoon niet. Ik kán geen 20 euro uitgeven aan één flesje nagellak.

Ik wil een louis vuitton tas, Yeah, in mijn dromen. Dat gaat er dus nooit van komen

Maar het meeste van alles droom ik nog van een Apple laptop...

Een hele goede vriend van mij heeft ooit eens als verassing samen met zijn tante een macbook air voor zijn oma gekocht. Vol trots laat die oma hem aan mij zien en ik begin spontaan te kwijlen. Ik weet niet wat het is..

Ik lees ook altijd dat álle bloggers een imac hebben.. Allemaal.. En ik heb een acer.. Is apple dan de weg naar succes of koop je een imac als je succes hebt..?

Anyway, ik wil er een. Ik. Wil. Er. Een. Sterker nog, ik heb al uitgevogeld hoeveel korting ik kan krijgen als ik er over 2, 3 jaar (als student) eentje zou kopen.. 8%..

Het enige wat me tegenhoud is de prijs. Is een computer zoveel waard dat ik er meer dan duizend euro aan wil uitgeven? Want op een gegeven moment komt er een nieuw model uit en is de mijne alweer verouderd.. In the end.. it's just a thing. Het is geen persoon.. Het is plastic. Plástic. Het is net als die dure plastic louis vuitton armbanden.. het is 250 euro voor een plástic armbandje.. Ik kan daar wel 12,5 potjes chanel nagellak voor kopen.Of 100 pakjes kaugom.. Maar nee, ik koop een stukje plastic. En waarom? Omdat we het zo ongelofelijk graag willen hebben. Alleen het idee al maakt ons vrouwen gek. Geef maar toe, iedereen wil vast ook wel iets wat totaal zijn geld niet waard is. En dat maakt dat we allemaal materialistisch zijn. En dat kan me niets schelen, ik wil mijn macbook.

Ik. Wil. Mijn. Macbook.

Ooit.. als ik geld heb..

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx