Never let me go

Soms heb je van die boeken die je eigenlijk op het eerste ogenblik niet leuk vindt – oké oké oké, die je op het eerste ogenblik, laten we zeggen na een paar bladzijden gewoon in een hoekje laat liggen verstoffen omdat je het zo ongelofelijk saai vindt- maar soms gebeurt het dat je het daarna opeens een ongelofelijk intrigerend boek vindt, eentje waarvan je denkt van ‘wauw’. Dat had ik ook met Never Let me go van Kazuo Ishiguro. Hoe die omslag kwam is makkelijk te zeggen: Het is een ongelofelijk boek en je snapt er in het begin niets van, maar als je er eenmaal doorheen bent en er echt helemaal inzit leg je het ook niet meer weg. Ik zal aan jullie illustreren wat ik zo bijzonder vond aan dit boek, met behulp van een paar plaatjes (schematisch getekent)

Lees verder voor uitleg

Dus dit is hoe ik een verhaal zie. Bij 1 zie je hoe een normaal verhaal is. Een duidelijke verhaallijn (rood) met enkele bijgebeurtenissen die misschien dan wel met de hoofdpersoon te maken hebben, maar niets direct effect hebben op het verhaal zelf, maar het verhaal wel leuker maken.

Bij plaatje twee daarin tegen, zie je dat je op sommige punten de bijverhalen nodig hebt om het hoofdverhaal te begrijpen, maar dat zelfs soms de bijgebeurtenissen niet helemaal compleet zijn. Het is voor een deel raden en goed nadenken, maar voor het grootste gedeelte goed puzzelen en alles met elkaar in verband brengen. Never let me go is spannend en het zet je aan tot denken. Dit lijkt me ook een goed moment om uit te leggen waar het boek eigenlijk over gaat. Zonder iets te verklappen. Haha, gaat me nooit lukken dus.

De hoofdpersoon is Kathy, ze werkt als ‘carer’ in ziekenhuizen en reist heel Engeland door om haar patiënten te kunnen verzorgen. Ze heeft niet lang de tijd meer en probeert haar verhaal te vertellen aan de hand van herinneringen die ze heeft aan haar tijd in Hailsham, de kostschool waar ze jaren gezeten heeft en de cottages, waar ze gewoont heeft tot ze een carer kon worden. Ze denkt hierbij aan haar beste vrienden Tom en Ruth, die echt een grote rol in haar leven spelen. Het begint als een huh? Verhaal en het wordt nog meer een huh? Verhaal maar aan het einde wordt alles duidelijk. Ik durf zelfs te wedden dat jullie van mijn verhaaltje hierboven niets tot weinig begrepen hebben, daarom zal ik iets meer uit proberen te leggen.

Het eerste gedeelte van het boek vertelt dus het verhaal van Kathy H, in de tijd dat ze nog op de kostschool zat. Haar twee beste vrienden waren er al, zij was er altijd al en je krijgt eigenlijk aanvankelijk niet te weten waar ze daarvoor was – eigenlijk kom je dat nooit te weten. Ze vertelt het verhaal alsof ze verwacht dat jij het eigenlijk al kent. Dit maakt het interessant omdat jij zo niet weet wat ze nou eigenlijk bedoelt. Je weet het een beetje, maar niet helemaal. Want waarom mogen ze nooit buiten de kostschool komen? Waarom moeten ze zo goed op hun eigen lichaam passen? Ze weten zelf waarom, ze hebben het er ook vaak over en ze maken er geen probleem van, maar jij weet niet wat ze bedoelen omdat het nergens wordt uitgelegd. Heel frustrerend, de eindjes aan elkaar knopen dus.

Het tweede gedeelte van het boek gaat over de tijd die Kathy doorbrengt in de cottages, wederom met haar twee beste vrienden. Hier krijgen ze meer te weten over de buitenwereld, wat ze te wachten staat en de realiteit komt nu wel erg dicht bij voor haar. Maar alles is anders dan Kathy gewend is, en zij is echt zo’n meisje dat niet van veranderingen houdt..

Oke, nu moet ik ophouden anders verklap ik teveel. Het is een heel moeilijk boek en ik vind dat je het echt gelezen moet hebben. Maar dat is ook echt mijn mening. Ik hoor ook van veel mensen dat ze het een verschrikkelijk boek vonden. Misschien vind ik het ook zo leuk omdat het zo vaag is. Je moet er echt bij nadenken en dat vind ik aantrekkelijk in een boek. Dat ze mij juist aan tot het lezen. En nog een keer lezen. En daarna nog een keer lezen.

Morgen denk ik dat ik een artikel ga plaatsen over de film die binnenkort uitkomt, en die ik (per ongeluk) al heb gezien.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

P.s. Mocht je het boek in het Nederlands willen lezen, het heet dan Laat Me Nooit Alleen, van Kazuo Ishiguro