Gewoon dat suggestieve. Gebeurt-er-nou-wel-wat-gebeurt-er-nou-niets-gevoel. Die krakende voeten, die bloederige vingers, die veren die ze uit haar huid trekt.. die uitslag, die lesbische seks, alles. Het bezorgt me de kriebels. Ik weet zeker dat ik minstens vijf minuten van de film mijn ogen dicht had. Maar toch was het iedere cent waard, de film is geweldig. Hij is leuk, goed geacteerd en de geluidseffecten zijn super (denk, krakende voeten, die geweldige muziek van Het Zwanenmeer). Wel irriteerde ik me in het begin aan de manier waarop er is gefilmd, de focus leek soms verkeerd te staan, wat waarschijnlijk expres is maar toch irritant. Ook bewoog het beeld.. ja je moet ervan houden. Ik had het idee dat dit aan het einde minder werd, ofwel het werd letterlijk minder of ik was eraan gewend geraakt.
Er komt ook een zeer snel, roodgroen flitserig gedeelte in voor, dat best wel lang duurt, niet storend en eigenlijk ook briljant want je ziet alles in HELE snelle screenshots, maar ik waarschuw mensen met epilepsie of mensen die bij flikkeringen erge hoofdpijn krijgen, want dat kan echt vervelend zijn. Misschien ook indirect de oorzaak van mijn misselijkheid onder de film. Al kwam dat vooral op het einde.. Ik verklap niets!
Het verhaal gaat over een zeer gediciplineerde ballerina, Nina, die de mogelijkheid krijgt om de rol van zowel de zwarte als de witte zwaan in Het Zwanenmeer te dansen. Het dansen van de Witte zwaan, naief en sierlijk, gaat haar geweldig af, echt perfect, maar het dansen van de verleidelijke kwaadaardige tweelingzus, de zwarte zwaan, lukt haar niet. Ze moet de zwarte zwaan in zichzelf vinden, eigenlijk. En dan heeft ze nog een verschrikkelijke moeder en geen echte vrienden, behalve dan misschien het nieuwe meisje dat Nina's rol wil inpikken (of toch niet?). Nina gaat steeds dieper en dieper en ze wordt helemaal gek, gestoord, ze ziet waanbeelden en je weet onder de film niet of iets echt is, als het gebeurd. Je komt er pas later achter of het misschien geen waanbeeld was.. Dat maakt deze film sterk.
Op internet heb ik veel gelezen over dat de film vaag zou zijn, maar ik snapte hem prima. Ik begrijp het als je hem vaag vindt, maar als je goed oplet moet je hem serieus kunnen snappen. Als je Inception snapt (love, love, love, love, love) dan snap je Black Swan ook.
Ik vind dat je de film moet zien als je ervan houdt, als je niet tegen enge dingen, bloed of spanning kan, skip hem. Het is ook geen romantische komedie, het is geen komedie. Toch heb ik ergens vaag het gevoel dat niet alles wat in de film wordt gezegd even serieus bedoelt is. Maar dat moet je zelf maar ontdekken.
Aan het einde van de film, in de toch wel volle zaal, bleef iedereen na afloop eventjes zitten, of rende juist heel snel weg. Het was niet dat de zaal langzaam leegstroomde, het ene deel was de zaal al uit vóór de lichten aan waren (en dan overdrijf ik niet), en het andere deel (waaronder ik en mijn beste vriend) bleef nog minstens 4 minuten zitten om even te verwerken wat ze zojuist hadden gezien.
Of, in mijn geval, de misselijkheid laten zakken
Trouwens, de film is niet zo ranzig dat je er misselijk van wordt hoor, maar ik word altijd misselijk als iets heeeeel spannend is, eigenlijk dus alleen maar positief. Positieve misselijkheid.
Ik vind het een aanrader, hij is in ieder geval zeker blijven hangen.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Swan Lake - Tsjaikovski
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuke Reactie? Plaats hem hier!