Wiskunde en ik. Zoals de titel al doet vermoeden zal ik jullie hier eens uit gaan leggen hoe het nou zit tussen mij en wiskunde. Dit vak, dat ik nu sinds 6 jaar aan mijn pakket toe heb mogen voegen, en ik gemiddeld zo'n 3 à 4 keer per week braaf volg, met huiswerk en al, drijft mij nog weleens tot waanzin. Ik zal je zeggen waarom.
Als wiskunde en ik een facebook-relatiestatus met elkaar aan zouden moeten gaan, dan zou die luiden: it's complicated. Want ja, zo is het nu eenmaal. Wiskunde is moeilijk, voor mij. Getallen beginnen voor mijn ogen te duizelen, en zodra men begint over hypothesetoetsen, recusieformules, binomiale verdelingen, kettingformules, standaarddeviaties en cumulatieve frequentietabellen, tja.. Dan gaat bij mij het licht uit.
Dat is niet zo handig, want als het donker is dan kun je niks zien. In wiskundeland is het voor mij dan ook altijd pikkedonker. Ik zie er gewoon niks in.
Nou kijk dat bedoel ik nou.