Wiskunde en ik. (+tips voor wiskunde angst)

Wiskunde en ik. Zoals de titel al doet vermoeden zal ik jullie hier eens uit gaan leggen hoe het nou zit tussen mij en wiskunde. Dit vak, dat ik nu sinds 6 jaar aan mijn pakket toe heb mogen voegen, en ik gemiddeld zo'n 3 à 4 keer per week braaf volg, met huiswerk en al, drijft mij nog weleens tot waanzin. Ik zal je zeggen waarom.

Als wiskunde en ik een facebook-relatiestatus met elkaar aan zouden moeten gaan, dan zou die luiden: it's complicated. Want ja, zo is het nu eenmaal. Wiskunde is moeilijk, voor mij. Getallen beginnen voor mijn ogen te duizelen, en zodra men begint over hypothesetoetsen, recusieformules, binomiale verdelingen, kettingformules, standaarddeviaties en cumulatieve frequentietabellen, tja.. Dan gaat bij mij het licht uit.

Dat is niet zo handig, want als het donker is dan kun je niks zien. In wiskundeland is het voor mij dan ook altijd pikkedonker. Ik zie er gewoon niks in.

Nou kijk dat bedoel ik nou.

Mijn vader zei altijd: "Wiskunde is een taal", om het mij wat gemakkelijker te maken. Ik ben een echt talenmeisje. En hij heeft ook wel gelijk. Het klinkt misschien raar wat ik zeg, maar om eerlijk te zijn denk ik dat de enige manier om met aliens te cummuniceren is door middel van wiskunde. Ik bedoel het is niet dat ze Frans spreken ofzo. Of engels (echt niet, Hollywood, echt niet). En dat maakt wiskunde voor mij heel fascinerend. Ik zeg het je, ik vind wiskunde interessant. Ooit gaat het ons wat mooie buitenaardse contacten opleveren ;).

Blieb blieb. 

Net zo interessant als kwantummechanica. Ik vind het vet, prachtig, super, maar ik begrijp er zelf niks van. kwantummechanica is iets met deeltjes. Wiskunde is iets met cijfertjes. Mooi wat mensen ermee kunnen. Respect.

Maar voor mij, ik zie het niet. En dat niet alleen, ik ben er ook bang voor. Ik ben er zo bang voor dat ik het moeilijk vind om aan mijn huiswerk te werken, ik durf niet voor toetsen te leren. Bang dat ik het weer niet snap. En dan krijg je wat ze noemen positieve terugkoppeling: ik maak het alleen maar erger. En erger, en erger. Tot ik op een gegeven moment door het ongemaakte huiswerk de voldoendes niet meer zie. Letterlijk.  

Gelukkig sta ik nu voor wiskunde net-geen-voldoende. Ik stond waarempel een 6.5, of iets in die richting, maar toen haalde ik een 3.5 en toen was het weer weg. Maar dit keer ga ik niet bij de pakken neerzitten. Ik moet en zal met een voldoende mijn eindexamen afronden. Kosten wat het kost. Wie niet slim is, moet maar eindeloos hard werken. Ik kan het.

Omdat ik zo eindeloos veel ervaring heb met fouten maken in wiskunde, heb ik hier een paar tips voor mensen die net als ik wormen in hun buik voelen rondkriebelen als ze denken aan het nog ongemaakte huiswerk:

• éérst je opgaven maken, dán pas nakijken. Ik wéét hoe moeilijk het is om niet even snel tussendoor bij de antwoorden te kijken, maar laat het. Nee echt, niet doen! 
• zoek een makkelijk voorbeeld. Bijvoorbeeld: je hebt een hele moeilijke formule. Maak hem makkelijker voor jezelf. Ik doe dit altijd als ik formules moet herleiden of als ik niet meer weet hoe ik met machten moet rekenen. Gewoon een simpel voorbeeldje, 2x3=6, dus 2=6:3. Dus 293x X = 2032, dan is X = 2032:293. HOP.. klaar.
• Wees niet bang om vragen te stellen. Wiskundelessen heb je niet voor niks. Toen mijn ouders ooit eens wanhopig bij mijn wiskundeleraar op de ouderavond zaten, zei mijn leraar tegen hen: Intelligentie uit zich ook in de vragen die iemand stelt. Stel vragen. Je komt echt niet dom over, ik beloof het je. 
• loop bij met de rest. En ik wéét dat de meeste hier moeilijkheden mee hebben. Ik ook, been there done that.. Het is zo verleidelijk om een keertje je wiskundehuiswerk níet te maken. Maar daar maak je het alleen maar erger mee. Als je slecht in wiskunde bent is het enige wat je kan helpen oefenen. Heel veel oefenen. En dat doe je door je huiswerk bij te houden. En zo begrijp je gelijk waar de uitleg in de lessen over gaan. 
• Hou het netjes. En dan bedoel ik je werk. Werk overzichtelijk. Schrijf formules onder elkaar. Schrijf netjes. Zie je wiskundeschrift als een kunstwerkje waar je heel lang aan bezig zal zijn. Ik probeer altijd mijn schriften zo netjes mogelijk te maken. En op het einde ben ik best wel trots op mezelf. 

Ik denk dat dat mijn belangrijkste tips waren. Dit werkt echt goed voor mij, als ik het doe. Soms lukt het, soms lukt het niet. Ik blijf een beetje bang voor wiskunde. Gelukkig krijg ik veel hulp van lieve mensen die zelf heel goed zijn in wat ze doen. Hopelijk ga ik mijn doel halen, en dit jaar slagen met een mooie voldoende voor wiskunde. Who's with me?

xxx