Sneeuw in de winter.

Op het moment dat ik dit schrijf zijn we getuigen van iets moois. Regen. Niet dat ik zo'n fan ben van regen, maar ik hou helemaal niet van sneeuw. En wat doet de regen? Juist, die spoelt op dit moment de sneeuw weg.

Begrijp me niet verkeerd, ook ik krijg er kriebels van als de eerste sneeuwvlokjes van het jaar beginnen te vallen. En ook ik hoop ieder jaar weer stiekem op een witte kerst, maar zo na december is de sneeuwkoorts bij mij ook wel zo'n beetje verdwenen. En dan begint het juist pas net.

Hij vindt het ook niet leuk. Is niet erg hoor, ga maar weer bij Pi op het bootje zitten. 

Ook de eerste dag sneeuw in januari kan ik nog wel hebben. leuk hoor, een paar vlokjes. Maar oh.. worden het er nou meer? En nog meer? Hou op!!!

En dan, als de hele wereld bedekt is met een laagje witte schoonheid dan begint bij mij de angst te groeien. Ik ben namelijk heel erg onhandig. En tja, als ik dan op de fiets zit en het heeft gesneeuwd... Dan is het meest voorkomende geluid dat je uit mijn richting kunt horen toch wel "Boem". Daar lig ik dan weer op de grond.

Ook het openbaar vervoer, waar ik helaas erg veel gebruik van moet maken, ligt plat als het heeft gesneeuwd. "Aangepaste dienstregeling", noemen ze dat. Zeg maar eerder ontbrekende dienstregeling. Als het zomer is, en het zonnetje schijnt en je zit in je tshirtje en korte broekje in de zon, en iemand zeg 'goh de trein heeft vertraging' dan denk je: "ha! fijn! even een ijsje halen!". Maar als het sneeuwt en het is ijzig koud en je staat op het perron en iemand zegt 'De trein heeft vertraging', dan denk je bij jezelf: "NEEEEEEEEE!!".
Ik heb liever een aangepaste dienstregeling in de zomer.

We hebben het dan wel de hele tijd over de nare gevolgen gehad die sneeuw met zich meebrengt (en dan ben ik nog niet eens begonnen over die ijsballen in je nek), maar je hebt natuurlijk ook nog het feit dat sneeuw alleen mooi is op de eerste dag dat het gevallen is. Prachtig, die glimmende ijskristallen. Dat maagdelijk witte tapijt op de bodem. Maar al na twee dagen begint deze witte glanzende schoonheid zich te vervormen naar een vieze grijzige nattige platgestampte gladde massa. Nee, niet mijn ding.

Maar gelukkig regent het nu, en zit ik nog steeds snipverkouden, maar toch wel tevreden artikeltjes te tikken.

\\\