De eerste week heb ik amper gegeten, de tweede week heb ik zoveel gegeten dat ik weer op mijn oude gewicht zit. Niet dat dat veel verschil uitmaakt maar toch, ik ben blij dat ik in ieder geval ook weer energie heb.
Of het al helpt? Ik merk nog niets, maar dat zal wel aan mij liggen. Het praten gaat nog erg moeizaam, maar gelukkig heb ik van die lieve vrienden die telkens zeggen dat het amper nog opvalt. Op de een of andere manier zijn het altijd jongens die je gerust stellen. Alsof zij eerder liegen tegen elkaar ofzo. De meisjes merken het nog wel. Maar misschien luisteren jongens ook gewoon eigenlijk niet naar je en staren ze alleen maar naar onder je hoofd en boven je buik. Het zijn en blijven jongens he.
Hoe ik me eronder voel. Ik wil hem er het liefste nog steeds uit trekken, ik stink echt uit mijn mond als ik geen 5 minuten poets na het eten en ik maak me zorgen om bacteriën die zich eronder verzamelen want ik kan het daar dus niet schoonmaken, omdat ik hem er ook niet uit krijg.
Maar we doen het voor een goed doel, en ik kijk er al veel optimistischer tegenaan dan twee weken terug.
Gewoon doorgaan.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Roosbeef - Buitenboord
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuke Reactie? Plaats hem hier!