dinsdag 9 juni 2015

Project OMG

Ik weet dat ik niet regelmatig dingen upload, maar dat is niet uit gebrek aan inspiratie. Het ligt puur aan het feit dat ik zo ongelofelijk lui ben. Nee grapje, ik heb het gewoon druk met studeren, studentenleven, alles eigenlijk wel.

Ja er zijn een hoop studenten die wel gewoon doodleuk artikeltjes kunnen tikken naast hun drukke studentenschema. Ik moet jullie alleen eerlijk bekennen dat sommige dingen gewoon wat meer tijd kosten voor mij. En nee, dat ligt niet aan het feit dat ik stiekem gewoon dom ben, maar soms vind ik het gewoon heel eng om dingen te doen. Eng om mailtjes te versturen naar mensen. Eng om naar een vergadering te gaan. En dan laat ik het maar. Blijf ik thuis, kruip ik onder een dekentje en denk ik bij mezelf: wat een veilig coconnetje heb ik hier toch.

Ongeveer driekwart jaar geleden kreeg ik hier genoeg van. Ik kreeg uitslag van de stress, mijn haar was dof, mijn energie was op en ik was diep diep ongelukkig. Mijn vriendinnen begonnen zich zorgen te maken over mij, omdat ik nooit meer in college was en niet echt een lekkere vibe uitstraalde. En toen belde mijn moeder me met de boodschap: jij gaat naar de huisarts en ik ga met je mee. Ik had hulp nodig.

Zonder al te veel op de details in te gaan: die hulp heb ik gekregen, en krijg ik nog steeds. Ik ben geen compleet ander mens geworden, maar mijn leven is stabieler en ik ben oprecht gelukkiger. Helaas neemt dat niet weg dat ik me af en toe nog steeds heel angstig voel, en bang ben om dingen te ondernemen. De laatste tijd wordt het steeds erger, net nu het zolang lekker ging.

En daarom heb ik Project OMG bedacht: Overwinnen, Meedoen, Genieten. Dit houdt in dat ik me over de door mijzelf neergelegde drempels heen ga tillen, en uiteindelijk verschrikkelijk ga genieten van mijn leven. Want mijn leven is er wel eentje om verschrikkelijk van te genieten. Ik heb er alleen soms wat moeite mee.

Shameless drama-selfie. 



Anyway, omdat ik vandaag een tentamen heb, dacht ik dat dit een mooi moment was om ermee te beginnen. Want als ik ergen bang voor ben, dan zijn het wel tentamens. OMG. (<-- haha snap je?)

Waarom ben ik bang voor tentamens? Ik ben bang dat ik het vak niet zal halen, dat ik daardoor studievertraging op zal lopen en dat ik daardoor minder goed zal zijn dan de rest. En ik ben best wel perfectionistisch en best wel een streber, dus ik MOET wel altijd de beste zijn. In alles. En dat kan niet als ik het niet haal.

Wat zou ik kunnen doen om de angst minder te maken? Het eerste wat ik denk ik: ik weet het niet. Ik weet het echt niet, ik heb alles geprobeerd! Maar dit is natuurlijk geen leuke gedachte. Dus misschien moet ik even wat afleiding zoeken. Ik ga even een kopje soep maken voor mezelf, even een filmpje kijken, even die boeken dichtdoen. Wat vaak ook helpt is ademhalingsoefeningen. Ik heb een tijdje bij een fysiotherapeut gelopen voor mijn hyperventilatie, en zij heeft mij een aantal trucjes geleerd die ik kan toepassen. Dus ik ga rustig op een stoel zitten en ga stuk voor stuk mijn lichaamsdelen af. Ontspan ik alles? Ja? Hoe voel ik me nu? Een stuk beter.

Maar na vijf minuten is dan toch de stress weer terug. Potverdikkeme. Ik kom er niet meer van af. Het tentamen is inmiddels over een uur en ik besluit alvast naar het educatorium te fietsen, want daar wordt het tentamen afgenomen en dan ben ik in ieder geval ruim op tijd.

Tijdens het tentamen merk ik dat de stress zich tot een hoogtepunt vormt. Ik adem oppervlakkig en ik ben zeer nerveus. Ik besluit alle vragen door te lopen, en diegene in te vullen die ik meteen weet. De rest bewaar ik voor later. Langzaamaan voel ik me rustiger worden. Tegen de tijd dat ik mijn blaadje inlever, voel ik me eigenlijk bijna opgelucht. Het zit er weer op!

Omdat ik toch even mijn ei kwijt moet, bel ik mijn vader. Ik vertel hem hoe het tentamen is gegaan, en hoe ik erover denk en hij maakt een paar grapjes. Het laatste beetje spanning glijdt van mijn schouders: ik kan rustig naar huis fietsen.

Eenmaal thuis, nu, schrijf ik dit artikel af. Ik voel me een stuk beter dan vanochtend. Als ik nu bij mezelf na ga, dan was die stress om het tentamen helemaal niet nodig. Maar ik heb die stress altijd. Ik ga nu een statement opschrijven om mezelf eraan te herinneren dat mijn overmatige zenuwen alleen maar meer kwaad dan goed doen, en dat ik een tentamen heb kunnen afronden zonder dood neer te vallen of over te geven: er is niks om bang voor te zijn. Misschien helpt dat voor de volgende keer.

Oke hier komt 'ie:

Ik, Jose, ben er mij bij deze van bewust dat mijn overmatige zenuwen en mijn aanhoudende stress voor een tentamen, niets doen voor mijn prestaties behalve deze naar beneden halen. Ik zal in het vervolg mij er bij voorbaat al beter van bewust zijn dat ik niet zo zenuwachtig hoef te zijn. Er kan niks gebeuren wat niet is op te lossen. Ik zal de volgende keer als ik mij zenuwachtig voel heel diep ademhalen en terugdenken aan deze tekst. Dan zal ik me zeker beter voelen.
Oke nu komt het belangrijkste: me eraan houden. Ik heb volgende week donderdag weer een tentamen, hopelijk de laatste van het jaar. Dit tentamen wordt echt best wel pittig en het is dus van groot belang dat ik rustig en gefocust blijf. Ik zal donderdag weer een tentamenartikel schrijven, hopelijk gaat het dan al een stuk beter met me!

xxxxxxxxxxxxxxxxx




1 opmerking:

Leuke Reactie? Plaats hem hier!