zaterdag 29 juni 2013

Verjaardagsfeestjes

Als ik mezelf in real life zou moeten beschrijven in een aantal woorden, dan zou een van die worden toch wel awkward zijn. Niet omdat Die Serie, die heel leuk is overigens, maar omdat ik gewoon niet goed weet waar ik mijn armen, benen, hoofd en gedachtes moet houden als ik met mensen ben.

Meestal flap ik er maar gewoon uit wat er in mij op komt, maar soms flap ik er ook gewoon helemaal niks uit. Ik hou er niet van mensen tegen te komen die ik ken omdat ik dan de hele tijd het gevoel heb dat ze me in de gaten houden. Alsof ik beoordeel wordt op mijn coolheid. Nou weet ik natuurlijk dat het onzin is, dat ik me niet zoveel van andere mensen zou moeten aantrekken en dat ik gewoon mijn eigen ding zou moeten doen, want dat past ook bij mij. Maar op de een of andere manier heb ik nog wel eens de neiging volledig dicht te klappen.

Dit komt vaak voor bij gelegenheden zoals verjaardagsfeestjes en andersoortige feestjes van mensen die ik wel ken, en goed genoeg ken om uitgenodigd te worden, maar waarvan ik de vrienden niet ken. De eerste 15 à 20 minuten vind ik vaak gewoon heel ongemakkelijk. Het duurt altijd even voordat ik aansluiting heb gevonden met mensen en een leuke avond kan hebben.

Kijk dit bedoel ik dan.. 


woensdag 26 juni 2013

Het verlaten-nest-syndroom

Alle vogeltjes verlaten hun nest. Niet alleen vogeltjes, maar eigenlijk bijna alle dieren blijven niet voor altijd onder de vleugeltjes van hun moeder hangen. Wij ook niet. Ik ook niet.

Aan het begin van dit jaar kreeg ik de kriebels. Ik wilde eruit! Ik werd gek van het kleine dorpje waar ik in woonde, en ik werd gek van het feit dat ik mezelf altijd moest verantwoorden bij de dingen die ik deed. Ik wilde meer vrijheid! Gelukkig ben ik gezegend met hele open-minded ouders, die me de hele tijd hebben gesteund en ook begrepen wat ik voelde en wat ik wilde. Of nouja.. half. Letterlijk half, want mijn vader had het er een stuk minder moeilijk mee dan mijn moeder!


dinsdag 25 juni 2013

Wat make-up kan doen

Ik ken maar weinig meisjes die geen make-up gebruiken. Ikzelf gebruik dagelijks in ieder geval een heleboel. Op youtube kijk ik dan ook heel vaak make-up tutorials. Voor degenen die niet weten wat dit zijn: dit zijn filmpjes van meiden die zichzelf op maken en dan uitleggen hoe zij dit doen en  welke producten en technieken zij gebruiken. Verslavend, ik kan het je zeggen.

Er zijn dus een heleboel filmpjes van meiden die zichzelf mooi maken. Maar ook filmpjes van meiden die zichzelf volledig transformeren tot heel iemand of iets anders. Deze filmpjes vind ik vaak nog tien keer fascinerender. Misschien niet zo draagbaar, maar heel erg leerzaam en het resultaat is dikwijls echt heel erg mooi.

Het leek mij leuk om hier een paar van die filmpjes met jullie te delen. Misschien ter inspiratie voor een verkleedfeestje? Of ter inspiratie voor een avondje op je kamer in je eentje 'spelend' met je make-up stash? ;-) Zeg nou niet dat jullie dat nooit doen..

Hier komen mijn favoriete 'extreme make-up tutorials'!!


Brrr, ik krijg de kriebels hiervan! Dit filmpje is van een meisje, Unlimitedelizabeth.
Ik volg haar verder niet op youtube maar deze look is gaaf! Klik hier om naar haar
youtubekanaal te gaan.


Ondanks de russische ondertiteling is dit één van mijn favorieten. De rillingen lopen
over mijn rug! Dit meisje heeft heel erg veel van dit soort filmpjes, echt een aanrader! Haar kanaal 
heet beautifulyouTV, klik hier om naar haar kanaal te gaan



Dit filmpje ken ik al heel lang. Het is gemaakt door een meisje, PromisePhan. Misschien komt de
naam 'Phan" je wel heel erg bekend voor, ze is namelijk het schoonzusje van de
wereldberoemde Michelle Phan. Michelle Phan is overigens één van mijn grote heldinnen,
 ze is zo mooi! Dit filmpje vind ik vooral fascinerend omdat ze zichzelf zo enorm transformeert! 
Klik hier om naar haar kanaal te gaan

Zo, dat vond ik wel weer genoeg voor vandaag. Ik hoop dat jullie nu net zo geïnspireerd zijn als ik! 

Groetjesxxxxxx


zaterdag 22 juni 2013

Hey meisje, wat kijk je boos?

Nu mijn examens allemaal achter de rug zijnheb ik een shitload aan vrije tijd over om te besteden aan alle nuttige dingen in het leven. Mijn persoonlijkheid verder ontwikkelen enzo. Boeken lezen, discovery kijken, dat soort dingen.

Oke, in de praktijk gaat het iets anders in zijn werk. Ik kom rond elf uur m'n nest uit, strompel de douche in, maak een uitgebreide brunch en ga achter mijn laptop zitten om mijn kater van de vorige dag te verwerken onder het genot van een hele hoop beautyblogs en youtubefilmpjes, dat alles tot mijn huisgenoten thuiskomen of mijn vriendje zn neus komt laten zien.

Mijn hele dagritme is verstoord. laatst lag ik om 6 uur in mijn bed. Ik was uit gegaan. Op een donderdag, want studenten kunnen dat, want yolo. Ik ben dan wel geen student, maar ik heb niks te doen dus kan ik féésten als een student.

Of nouja.. feesten, feesten... ik moet je eerlijk bekennen dat uitgaan niet zo mijn ding is. Ik ben er gewoon niet goed in. Ik denk dat het een vaardigheid is die je moet ontwikkelen. Natuurlijk kan ik alcohol consumeren en mijn heupen bewegen op de maat van de muziek... maar er mist altijd iets cruciaals bij mij, heb ik het gevoel. Ik zal proberen uit te leggen wat ik bedoel.

Allereerst, als ik echt ga dansen drink ik niet veel. Ik word heel erg moe van alcohol en om mezelf ervoor te behoeden dat ik in slaap val op de dansvloer hou ik het lekker bij cola'tjes op zulke avonden. Daar is niks mis mee, ik vind het een goede eigenschap van mezelf dat ik niet los hoef te gaan op de alcohol om een leuke avond te hebben. 

Alleen dan.. Ja, dan ben je binnen in zo'n zaal waar de muziek gigantisch hard staat. En je staat er niet alleen, nee, je staat daar met voor je gevoel zes miljoen anderen die precies op dezelfde manier op de muziek staat te bewegen. Of juist helemaal anders. En iedereen zweet en als ze langs je lopen raken ze je allemaal aan. Ik weet niet wat het is, maar je wordt heel vaak aangeraakt door vreemden bij zulke gelegenheden. Alsof je alleen maar achter iemand langs kan lopen door je hand op zijn of haar schouder te leggen.

Daar kan ik allemaal wel mee leven hoor, het hoort erbij, denk ik. Al dat zweet en die lichamen. Maar ik blijf iets verkeerds doen. En ik weet niet wat ik er tegen kan doen om het minder te laten worden.

Ik kijk namelijk altijd heel boos tijdens het uitgaan. Het is me al een stuk of 5 keer overkomen dat een jongen naar me toe kwam met de mededeling dat ik meer moest lachen, of de vraag waarom ik zo boos kijk, bij wijze van openingszin. Het gaat dan meestal zo: ik sta ergens, zeg bij de bar ofzo, en ik denk na over wat ik ga bestellen of wacht op de man achter de bar tot hij zich tot mij richt. Meestal is dat voor het andere geslacht het moment om toe te grijpen. 'Kijk eens wat vrolijker meisje', waarna ik natuurlijk mijn allermooiste  fake smile opzet. Meestal gevolgd door een 'Je bent desondanks bijzonder mooi vanavond'. Jongens...

Ik ben trouwens niet de enige die dit overkomt schijnt het. De  'wat kijk je boos' wordt door meer jongens op meer meisjes toegepast. Alsof het in een boekje staat. Dat boekje heeft trouwens dan wel een hoognodige update nodig, want de openingszinnen waar jongens over het algemeen mee aan komen zetten zijn vaak te triest voor woorden. Al had ik laatst wel een leuke: een jongen liep door een overvolle opeensgepakte dansende dronken massa met een kruk in zijn hand. Hij zet de kruk naast mij neer, gaat erop zitten en zegt: 'Ik was op zoek naar mooi uitzicht en nu heb ik het gevonden.' Ding ding ding, 10 punten!

Fijne zaterdag nog verder!

xxxx