Een Praatje met Anne.

Een nieuw Iteeeem! :D  Vandaag iets compleet nieuws. Mijn lieve vriendinnetje Anne kwam laatst naar mij toe met het idee om samen een soort column-achtig iets te schrijven. Iets waarin zij iets zou zeggen, en ik zou erop reageren. Dat leek me wel leuk! Daarom dus nu dit nieuwe artikel: Een praatje met Anne. Vergeef me voor het feit dat ik geen betere titel kon verzinnen....

Het eerste onderwerp waar we over gaan praten is Onzekerheid. Een onderwerp dat iedereen wel aangaat, als we heel eerlijk naar onszelf kijken.

Klik snel verder voor meer!

Onzekerheid, altijd een tricky onderwerp. De ene lijkt zooo zelfverzekerd, terwijl de ander liever door de grond zakt als hij merkt dat de aandacht op hem/haar gevestigd wordt... 

"Ik moet je iets bekennen. Ik ben blij met mijn uiterlijk. Ik ben lang, slank, heb een mooie lach en leuk haar dat vrijwel elke dag goed zit. Ik vind het niet vervelend om in de spiegel te kijken, integendeel. Toch heb ook ik van die momenten dat ik denk: had ik maar iets meer vrouwelijke vormen, was mijn neus maar iets kleiner, was mijn huid maar egaler... En dan voel ik me onzeker.
Als mensen hun blik net iets langer dan normaal op me richten, denk ik dat ze mijn minpuntjes ook ontdekt hebben, in plaats van dat ze iets moois aan me zien. Hoe komt dat toch?
Er zijn tig hulpboeken die je vertellen niet te letten op wat anderen van je vinden. Veel mensen beweren zich daar ook niets van aan te trekken. 'Het kan me niet schelen hoe andere mensen over me denken,' zeggen ze zelfverzekerd.
Trap jij daar in? Ik niet. Hoe is het mogelijk dat het je niets kan schelen hoe mensen over je denken? En waarom zou je dat stadium uberhaupt willen bereiken? Als je nadenkt over wat het leven de moeite waard maakt om te leven, dan realiseer je dat dat de mensen zijn die om jou geven.
Vrienden die eerst onbekenden waren, maar net iets te lang naar je keken en geen minpunten, maar pluspunten zagen... die jij zelf nog niet eens ontdekt had."

Anne zegt hier in feite dat jouw onzekerheid ontstaat doordat je zelf niet ziet wat je mooie punten zijn, en er dus automatisch van uit gaat dat anderen die dan ook niet zien. Ergens kan ik me hier wel in vinden, en ergens ook weer niet.
Ik ben zelf van nature best onzeker. Vroeger was ik zelfs een super onzeker kuikentje, doodsbang voor wat iedereen van haar dacht en hoe iedereen naar haar keek. Dit veranderde toen ik op een keer in de spiegel keek en bedacht dat het mij niet zoveel zou moeten uitmaken. Dat ik nu misschien niet blij met mezelf was, maar dat ik sure as hell wel blij met mezelf kon worden.

Voor mij begint het allemaal met acceptatie. Accepteer wie je bent. Bruin haar bruine ogen verander je niet. Korte benen worden niet langer. Je hoofd blijft echt dezelfde vorm. Ik begon mijn goede kanten te omarmen. Mijn grote bruine ogen, mijn slanke lichaamsbouw. Puistjes kun je camoufleren, make-up doet al heel wat. Stukje bij beetje begon ik mezelf mooier te maken. Beter te verzorgen. Ik werd er gewoon echt blij van. Dat ging ik ook uitstralen. Natuurlijk, ik kan zonder make-up de straat op en ik kan in mijn joggingbroek naar de supermarkt. Maar ik hou ervan er verzorgd uit te zien. Ik hou ervan als anderen er verzorgd uit zien. Het maakt dat ik me fijner voel in mijn eigen lichaam. Dat heeft niks met mijn onzekerheid te maken. Ik ben nu juist blij als mensen naar mijn gezicht kijken. Ik weet dat wat ze zien niet verkeerd is. Ik weet dat ze mijn mooie ogen zien, en mijn neus. Ik weet dat het niet uitmaakt dat ik een beugel heb, dat ik een vreemd kinnetje heb en dat ik soms een puistenboerderij run op mijn voorhoofd. Dat is niet het enige wat er te zien is namelijk.

Andere mensen kunnen je onzeker laten voelen. Pesten, achter elkaars rug ompraten, roddelen... Je weet dat je er zelf ook aan meedoet maar je weet ook hoe moeilijk je jezelf erover kunt voelen als iemand anders dit bij jou doet. Ik vind het zo erg als mensen op deze manier de grond in worden geboord.. Natuurlijk wordt er over mij ook gepraat. Ik ben niet gek. En het maakt me soms onzeker. Maar then again.. Wie praat er over je? Vrienden doen dat niet. Lieve mensen accepteren je zoals je bent. Omring jezelf niet met mensen die je slecht laten voelen, maar juist degenen die het beste in jouw naar boven laten komen.

Het begint allemaal met houden van jezelf. Straal het uit. Kijk in de spiegel. Nee, je bent niet perfect. Nee, waarschijnlijk heb je iets wat niet is zoals je dat graag had gezien. Maar niemand heeft géén mooie eigenschappen of uiterlijkheden. Dat lieve vriendje dat zegt dat je mooi bent zonder make-up, geloof hem. Het is waar.

Ik sluit gepast af met deze mooie quote van één van de mooiste vrouwen ooit. Ze slaat de spijker op zijn kop!