De Hond

Soms loop ik naar de supermarkt, omdat ik dan het gevoel heb dat ik meer beweeg. Zeker op luie dagen heb ik niet het gevoel dat ik genoeg beweeg. Dit keer liep ik dus niet alleen naar de supermarkt, ik nam ook nog eens een omweg terug naar huis. Terwijl ik naar huis liep, kwam ik een man van ongeveer 45 jaar oud tegen die een hond aan de lijn had, en eentje los naast hem had lopen. Hij had een hele vieze broek aan. De aangelijnde hond sprong tegen me op en begon te kwispelen, waarop de man vroeg of de hond soms van mij was. Dat was hij niet, en de man begon te vertellen dat deze hond al de hele dag in de straat liep maar dat hij net het water in was gesprongen waarna de man hem uit het water had gevist. Vandaar die vieze broek. De man werkte bij het Emmaus in de buurt waar ik woon, en ik bood aan om op de hond te passen voor zo lang als de dierenambulance er nog niet was.

En daar zaten we, wachtend op de dierenambulance. Ik heb nog nooit een hond in huis gehad en eerlijk gezegd is ons huis ook niet echt geschikt voor een hond. Ik had de hond Doedel genoemd, hij leek er naar te luisteren dus misschien ligt zijn echte naam wel daarbij in de buurt. Hij luistert overigens heel goed, zit als je zegt zit enzo. Maar nu ligt hij voor pampus aan mijn voeten. Hij is in slaap gevallen.

Volgens mij ben ik verliefd op een hond. Ook al zat het huis onder de haren. Ook al begon hij meteen uit de vuilnisbak te eten toen hij binnen kwam. Hij legde zo lief zijn kopje op mijn schoot. En hij snurkte een beetje.

Ik probeer te bedenken wat die hond deed. Misschien was hij uit wandelen met zijn baasje en is hij toen weggerend. Hij draagt geen halsband, maar hij ziet er goed uit. Alleen zijn achterpootje bloedt een beetje maar ik hoop dat de ambulance hem weer kan oplappen.

De dierenambulance arriveerde en twee ongelofelijke overduidelijke dierenliefhebbers kwamen binnen in mijn bizar kleine studentenwoninkje. De hond was gechipt en hij bleek Boris te heten. Niks Doedel. Hij kwam van ongeveer 30 kilometer verderop, dus hij was een flink eind uit de buurt! De dierenambulance heeft hem meegenomen en hopelijk heeft zijn baasje hem op tijd op kunnen komen halen. 

Deze gebeurtenis heeft me laten in zien hoe belangrijk het is dat wij dieren helpen. Die arme hond was doodop, en wat nou als niemand had gebeld naar de dierenambulance? Misschien was hij dan wel verdronken in het kanaal of misschien wel gebeten door een andere hond... Ik wil er eigenlijk niet te veel over nadenken. 

Daarom lieve mensen, als je ooit ziet dat er een dier helemaal alleen door je straat loopt, of als je een gewond dier ziet, twijfel dan niet en bel de dierenambulance. Deze mensen zijn geweldig en proberen jou en het dier zo goed mogelijk te helpen. En het is echt niet raar om een hond even mee naar binnen te nemen, sterker nog, de dierenambulance komt niet als jij het beestje niet mee naar binnen brengt.

Het nummer voor de dierenambulance in Utrecht en omgeving is: 030-2513372. Sla dit nummer op in je telefoon, of als je niet in de buurt van Utrecht woon, google dan wat het nummer van de dierenambulance bij jou in de buurt is. Zo kunnen we een hoop zielige eenzame dieren helpen met zijn allen!

Groetjes,
xxxxxx
Jose